«Παίκτες... ερωτευμένους και εθισμένους»

[googlead][/googlead]

Ο τεχνικός διευθυντής της Παναχαϊκής, Κώστας Κατσουράνης, έγραψε για το δικό του... μονοπάτι στο athletestories.gr. Για την ομάδα που θέλει να φτιάξει και για τους παίκτες που θέλει να έχει στο αχαϊκό σύνολο. Αναλυτικά:

«Το ποδόσφαιρο έχει τρία αποτελέσματα και αυτά πρέπει να μπορούμε να τα αποδεχθούμε όλοι… Μέσα από αυτά, βελτιωνόμαστε και προχωράμε με σωστά συμπεράσματα. Προσπάθεια μας, στην Παναχαϊκή, ήταν από την αρχή να δημιουργήσουμε μια ομάδα πάνω σε υγιείς βάσεις. Να ξαναφέρουμε τις αξίες και τη νοοτροπία πάνω στις οποίες θα πρέπει να θεμελιώνεται ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός. Ζητούμενα για μας ήταν και είναι η επιστροφή της οικογένειας στο γήπεδο. Η δημιουργία φιλάθλων που να αγαπούν την ομάδα τους και το άθλημα. Όχι μόνο το αποτέλεσμα.

Βάζουμε στόχους μακροπρόθεσμους για το στήσιμο ενός ισχυρού κλάμπ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Ακαδημίες αποτελούν βασική μας ενασχόληση. Τις θέλουμε “δεξαμενή” για την επαγγελματική ομάδα. Στοχεύουμε στη σύνδεση Ακαδημιών – επαγγελματικής ομάδας, ώστε το στυλ ποδοσφαίρου -που θέλουμε να μας χαρακτηρίζει ως ταυτότητά μας- να διδάσκεται από τις μικρές ηλικίες. Ποιο είναι αυτό το στυλ; Κατοχή μπάλας, συγκέντρωση, γρήγορη σκέψη, πολλαπλές επιλογές και άμυνα με πρεσινγκ, όσο πιο ψηλά γίνεται, σε όλες τις φάσεις του αγώνα.

Ποια είναι η ταυτότητα; Έλληνες ποδοσφαιριστές να αποτελούν τον κορμό της ομάδας και ξένοι που θα κάνουν τη διαφορά. Οι δυσκολίες, στο σημερινό περιβάλλον, είναι γνωστές, όμως προσπαθούμε με αργά και σταθερά βήματα. Χωρίς παρεκκλίσεις από τους στόχους μας. Έχοντας πίστη στο πλάνο μας, προκειμένου να δημιουργήσουμε κάτι βιώσιμο. Με έναν τρόπο που -κατά τη γνώμη μας- είναι μονόδρομος.

Θέλουμε ποδοσφαιριστές με αυτοπεποίθηση. Ερωτευμένους, παθιασμένους και εθισμένους, θα έλεγα μεταφορικά, με αυτό που κάνουν. Να δουν το ποδόσφαιρο από άλλο πρίσμα από αυτό που, δυστυχώς, το βλέπουν οι περισσότεροι σήμερα στην Ελλάδα και να πιστεύουν ότι η προσωπική τους επιτυχία έρχεται μέσω της επιτυχίας της ομάδας. Ναι, γνωρίζουμε τις σημερινές και διαχρονικές παθογένειες του ποδοσφαίρου: χειραγώγηση αγώνων, κακές διοικήσεις, κακή νοοτροπία μερικών ποδοσφαιριστών και φιλάθλων, παραπληροφόρηση…

Αλλα σκύβουμε το κεφάλι, βλέπουμε το μονοπάτι που χαράξαμε και προχωράμε με αισιοδοξία προς τον στόχο. Ο δρόμος πιστεύω ότι δεν θα είναι μοναχικός, γιατί υγιείς δυνάμεις υπάρχουν και θα συνταχθούν μαζί μας για να δημιουργηθεί ένα ποδόσφαιρο που αξίζει για όλους. Νομίζω αξίζει να παλέψουμε! Όσο ακόμη μπορούμε και μας επιτρέπεται…».