«Το έβαλε ο… Θεός!»

Περηφάνια και τιμή νιώθει φορώντας τη φανέλα της Αναγέννησης Καρδίτσας ο Μπράνισλαβ Νίκιτς που δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για την επίτευξη του στόχου της παραμονής στη Football League. Ο 31 ετών μέσος των Θεσσαλών τόνισε πως η ΑΣΑ πέτυχε ένα θαύμα, ενώ αναφερόμενος στο γκολ του Τζάνη στον αγώνα με τον Αιγινιακό τόνισε ότι το έβαλε ο Θεός!

Αναλυτικά η συνέντευξή του στο «Ράδιο Παλμός»:

Καταρχάς, χαρακτήρισέ μας με δυο λόγια τη φετινή σεζόν. «Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη χρονιά και αυτό που καταφέραμε μπορείς να πεις πως είναι ένα θαύμα».

Πως βλέπατε εσείς οι ποδοσφαιριστές την όλη «φασαρία» που γινόταν όλη την εβδομάδα γύρω απ’ το Αγροτικός Αστέρας-Τύρναβος; «Η αλήθεια είναι πως ξέραμε ότι ο Αγροτικός ήταν αδιάφορος και όταν έμαθα πως αποδέσμευσε τους Μίλιτς, Ντόικιτς και Ναστέφσκι δεν έμεινα και πολύ ευχαριστημένος. Είχα λίγο άγχος για το τι θα γίνει σ’ αυτό το ματς. Βέβαια, δεν ήταν στο χέρι μας το τι θα γίνει στο Εύοσμο, ήθελα εννοείται, όπως όλοι, να κερδίσει ο Αγροτικός, αλλά δεν το περίμενα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παλικάρια του Αγροτικού Αστέρα, σε παίχτες και προπονητές, τους βγάζω το καπέλο, γιατί όλη η Ελλάδα το είχε δεδομένο πως θα γίνει το διπλό εκεί».

Πως αντέδρασες όταν έμαθες πως ο Αγροτικός κερδίζει τον Τύρναβο; «Ήταν απίστευτη η ζέστη. Στο ημίχρονο ήθελα να ζητήσω αλλαγή, τόση ζέστη είχε (γέλια). Μπαίνουμε λοιπόν στα αποδυτήρια και έρχεται ο Πέεφ και μου λέει "ο Αγροτικός κερδίζει 1-0". Απ’ την ένταση και τη ζέστη ούτε κατάλαβα ότι εμείς περιμένουμε εκεί να χάσει βαθμούς ο Τύρναβος. Τον κοίταγα περίεργα, και μου ξαναλέει "κερδίζει ο Αγροτικός". Εκεί κατάλαβα ότι με νίκη τελείωσε, μένουμε στην κατηγορία. Νομίζω φάνηκε και στον αγωνιστικό χώρο, στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαμε με άλλη ψυχολογία».

Στο γκολ του Τζάνη, η μπάλα «έπαιξε» με τα νεύρα μας μέχρι να καταλήξει στα δίχτυα. Εσύ πώς το έζησες; «Εδώ και δύο μέρες βάζω το βίντεο και δεν μπορώ να καταλάβω πως μπαίνει το γκολ. Ο Τζάνης κάνει φοβερή κούρσα και σεντράρει; Σουτάρει; Πιστεύω ότι ούτε αυτός δεν κατάλαβε τι έκανε. Κι ενώ βλέπεις πως η μπάλα πάει έξω, ξαφνικά κάπου βρίσκει και μπαίνει γκολ. Δεν ξέρω ποιος το έβαλε, πιστεύω ότι το έβαλε ο Θεός. Πώς μπήκε αυτό το γκολ; Ήθελε να μπει και μπήκε. Αυτό το ματς έπρεπε να λήξει έτσι κι έληξε και χαίρομαι πολύ που αυτό το γκολ το έβαλε ο Βασίλης».

Θα μπορούσε να έχει έρθει ευκολότερα η σωτηρία αν ήσασταν πιο προσεκτικοί σε κάποια παιχνίδια; «Μπορούσαμε να σωθούμε και πολύ νωρίτερα, και να μην περάσουμε όλα αυτά που περάσαμε, αλλά αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, προτιμώ αυτό που συνέβη, αυτές οι στιγμές που περάσαμε είναι στιγμές που δεν έχω ξαναζήσει και δεν ξέρω κι αν θα ξαναζήσω. Δεν θέλω, βέβαια, να ξαναπεράσω κάτι τέτοιο γιατί ήταν πολύ δύσκολο (γέλια), αλλά το φετινό θα μου μείνει για πάντα. Η χαρά αυτή και το να βλέπω στην κερκίδα παππούδες να κλαίνε, δεν μπορώ να το ξεχάσω».

Φοβήθηκες κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν πως όλα τέλειωσαν; Πως η ομάδα υποβιβάστηκε; «Δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα, απλά ένιωσα λίγο περίεργα μετά το δεύτερο ματς των play out με τον Αγροτικό Αστέρα. Τρώμε ένα γκολ απ’ το πουθενά, αμέσως μετά το πέναλτι. Παρόλα αυτά ακόμη πίστευα πως μπορούμε να πάρουμε κάτι. Στη συνέχεια κόκκινη κάρτα, τελικά χάσαμε 5-0 και μετά ξέραμε ότι το πράγμα δεν είναι στο χέρι μας. Δεν ήταν φόβος, απλά σκεφτόμασταν ότι δεν εξαρτάται τίποτα από μας. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως έχουμε δύο ματς που πρέπει να κερδίσουμε και να περιμένουμε».

Πες μας δυο λόγια για την παλικαρίσια ισοπαλία στο Αιγίνιο… «Θέλω απλά να ευχαριστήσω τα παιδιά που έμειναν στο γήπεδο όταν εγώ αποβλήθηκα. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις αποτέλεσμα με δέκα και με εννιά παίχτες, κι αν χάναμε εκεί τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα».

…αλλά και για την άδικη (βάσει εμφάνισης) ήττα στο «Αλκαζάρ» απ’ τον Τύρναβο. «Ήταν η καλύτερή μας εμφάνιση στα play out. Ο Γκουγκούδης σ’ αυτό το ματς έκανε ότι ήθελε. Έκανε πάρτι. Έπρεπε να βάλουμε γκολ και να το τελειώσουμε. Έπρεπε όμως να είμαστε και λίγο πιο έξυπνοι, γιατί μας βόλευε και η ισοπαλία. Εμείς θέλαμε να βάλουμε γκολ, μας συνεπήρε το πάθος, ανοιχτήκαμε, έγινε μια αντεπίθεση κοντά στο 80’ και τελικά το φάγαμε και ηττηθήκαμε».

Τελικά παίζει ρόλο το «βάρος» μιας φανέλας; «Υπάρχουν πολλές ομάδες που εμφανίζονται κι εξαφανίζονται σ’ ένα βράδυ. Πολλές ομάδες που αλλάζουν όνομα στη μέση της σεζόν. Η Αναγέννηση από το 1904 ήταν Αναγέννηση, είναι Αναγέννηση και θα είναι Αναγέννηση. Αυτή είναι η διαφορά. Και δεν είναι εύκολο να φοράς μια τέτοια φανέλα, γιατί έχει "βάρος". Είναι τιμή να τη φοράς, εγώ νιώθω περήφανος να παίζω σε μία τέτοια ομάδα. Όπως λένε και οι φίλαθλοι, "Αναγέννηση σημαίνει φανέλα, λαός και τιμή". Σε κάνει να δίνεις τα πάντα».

Πώς θα χαρακτήριζες τον κόσμο της Καρδίτσας και την αγάπη που δείχνει απέναντι στην Αναγέννηση; «Ο κόσμος εδώ είναι φοβερός. Έχουν απίστευτη τρέλα μ’ αυτή την ομάδα, απίστευτη. Όσο καιρό είμαι εδώ, ποτέ δεν άκουσα κάτι κακό, ακόμη και μετά από δύσκολες καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν γυρνούσαμε απ’ τη Ζάκυνθο, ταξιδεύαμε όλοι μαζί με το πλοίο, ομάδα και φίλαθλοι. Χάσαμε 5-1 και δεν είχα το θάρρος να τους κοιτάξω στα μάτια. Δεν μπορούσα μετά από τέτοια ήττα. Μπαίνουμε, λοιπόν, στο πλοίο και έρχονται τα παιδιά, κι ενώ περιμένω πως θα αρχίσουν να μας βρίζουν, αυτοί μας αγκαλιάζουν και μας λένε "δεν πειράζει παιδιά, δεν χάθηκε τίποτα, συνεχίζουμε". Εκεί έπαθα πλάκα. Από ‘κει και πέρα με κέρδισαν».

Ποια η γνώμη σου για τη διοίκηση και τον πρόεδρο; «Και ο κ. Μπούρμπος και τα παιδιά που "τρέχουν" στη διοίκηση δίνουν τα πάντα σ’ αυτή την ομάδα, και μάλιστα σε πολύ δύσκολους καιρούς. Ποτέ δεν μπήκαν στα αποδυτήρια για να μας "κράξουν", πάντα μας έδειχναν στήριξη. Μάλιστα, μετά το τελευταίο ματς ο πρόεδρος έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Και την επομένη του παιχνιδιού που μας μιλούσε έκοψε την ομιλία του στη μέση για να βγει λίγο έξω να ηρεμήσει».

Εσύ βρέθηκες από την Ελβετία στην Καρδίτσα. Πώς ήρθε η μεταγραφή στην Αναγέννηση; «Για όλα ευθύνεται ο φίλος και προπονητής μου (και πρώην συμπαίκτης μου στον Παναιτωλικό), Σάκης Θεοδοσιάδης. Όταν ήμουν στην Ελβετία είχα μία καλή πρόταση απ’ το Χονγκ Κονγκ, περίμενα περίπου ένα μήνα μήπως βρω και κάτι άλλο, τελικά οι επαφές δεν προχώρησαν, και μετά είδα τον κ. Σάκη Θεοδοσιάδη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης να προπονεί, του στέλνω μήνυμα και του λέω "κόουτς, άμα θες έναν έμπειρο παίχτη είμαι ελεύθερος και έρχομαι". Με παίρνει τηλέφωνο μετά από δύο μέρες και μου λέει "μάζεψε τα πράγματά σου κι έλα". Ήρθα, μίλησα και με τον πρόεδρο και συμφωνήσαμε».

Στο γήπεδο σε βλέπουμε να είσαι παντού. Εσύ σε ποια θέση προτιμάς να αγωνίζεσαι; «Κάποτε έπαιζα εξτρέμ, φέτος χρειάστηκε να παίξω και μπακ. Αλλά η θέση που με βολεύει περισσότερο είναι αυτή του αμυντικού χαφ».

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συμπαίκτης; «Με όλους τα πάω πάρα πολύ καλά, περισσότερη παρέα όμως κάνω με τα παιδιά που είναι από άλλες πόλεις ή χώρες, φυσιολογικό είναι να περνάμε περισσότερες ώρες μαζί. Θέλω, βέβαια, να ευχαριστήσω τα παιδιά από την Καρδίτσα, τους ντόπιους ποδοσφαιριστές της ομάδας, που μας "αγκάλιασαν" και δεν νιώσαμε ούτε για μια στιγμή πως είμαστε ξένοι, και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα προσαρμογής».

Ποιος ήταν κατά τη γνώμη σου ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής στην φετινή πορεία; «Δεν θα αναφερθώ σε κάποιον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Θα πω πως αν δεν κρατούσαμε μέχρι το τέλος αυτό το οικογενειακό κλίμα και δεν στηρίζαμε ο ένας τον άλλο, δεν θα πετυχαίναμε το θαύμα που πετύχαμε».

Ο πιο πλακατζής της ομάδας; «Ο Παπαργυρίου. Αυτό το μυαλό δεν το έχω ξαναδεί. Είναι απίστευτος. Μιλάμε είναι τρελόπαιδο, με την καλή έννοια φυσικά».

Ο πιο γκρινιάρης; «Ο Μίχος. Απίστευτο παιδί, αλλά η γκρίνια που έχει…»

Και ο πιο τεμπέλης; «Ο Τζέκος. Αλλά μόνο στην ώρα της προπόνησης, στο γήπεδο παλεύει σαν λιοντάρι».

Ποια θεωρείς πως ήταν η καλύτερη ομάδα του Βορείου ομίλου της φετινής Football League; «Ο Ηρακλής, μιλάμε για άλλο επίπεδο. Η διαφορά απ’ τις υπόλοιπες ομάδες φάνηκε απ’ την αρχή».

Γνωρίζεις κάποιον απ’ τους Βόσνιους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα μεγάλα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα; «Ξέρω τον Εντίν Τζέκο, κάποτε ο πατέρας μου ήταν προπονητής στις μικρές Εθνικές και τον είχε ποδοσφαιριστή, ενώ στο τελευταίο μου παιχνίδι με την Under-21 της Βοσνίας, έγινα αλλαγή στο 45’ – μάλλον δεν θα ήμουν και τόσο καλός – και με αντικατέστησε ο Ιμπίσεβιτς».

Κλείνοντας, θα θέλαμε να μας πεις ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον. «Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Έχω μιλήσει με την ομάδα, υπάρχει κι απ’ τις δύο πλευρές η θέληση. Εδώ είμαι χαρούμενος, με την πόλη, με τον κόσμο. Όσα μου έχει δώσει και η διοίκηση και ο κόσμος δύσκολα θα το βρω κάπου αλλού. Προτεραιότητα είναι η Αναγέννηση, θέλω να μείνω, απλά είναι ακόμη όλα ανοιχτά, ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Πάντως ότι κι αν γίνει τελικά, η Αναγέννηση και η Καρδίτσα είναι στην καρδιά μου και θα είναι για πάντα στην καρδιά μου».

Πηγή: karditsasportiva.gr