Ο πρόεδρος που τα έχασε όλα!

Ομάδες που αντί για προετοιμασία 8 εβδομάδων βρέθηκαν να προπονούνται 13-14 εβδομάδες με ότι αυτό σημαίνει για αυτές οικονομικά και αγωνιστικά. Προεκλογικές δεσμεύσεις που έμειναν στα λογια και υποσχέσεις αρκετών χιλιάδων ευρώ που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν διότι ο πρόεδρος της διοργανώτριας θεώρησε πως με τις υποσχέσεις χτίζονται παλάτια και δεν ζήτησε γραπτές δεσμεύσεις!!!. Ενα πρωτάθλημα που παλεύει να βρει το ρόλο του, με ομάδες που περίμεναν πολλά και στο τέλος πήραν λίγα. Με ομάδες που πραγματοποίησαν ένα μίνι "αντάρτικο" διακόπτοντας το για να πάρουν στο τέλος ότι τους είχε προταθεί από τον Ιούλιο. Με ομάδες που κάθε εβδομάδα βρίσκονται αντιμέτωπες με αφαιρέσεις βαθμών και εξαθλιωμένες οικονομικά. Αν εξαιρέσουμε το παχυλό τηλεοπτικό συμβόλαιο που υπογράφηκε με συνθήκες μπανανίας, κανένας άλλος μάλλον δεν είναι χαρούμενος από τις κινήσεις του προέδρου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το καλοκαίρι του 2016 ήταν αρκετά κομβικό για την Football League, ο Σπύρος Καλογιάννης αποχώρησε μετά από μια μακρά θητεία οκτώ χρόνων και είχε αφήσει πίσω του καμμένη γη από όλες τις απόψεις. Η λίγκα ήταν χωρίς τηλεοπτικό συμβόλαιο, χωρίς χορηγούς και με τον OTE TV να έχει εκδηλώσει ξεκάθαρα την δυσφορία του με την άρνηση ανανέωσης του τηλεοπτικού συμβολαίου των δύο πλευρών, το οποίο απέφερε 2,6 εκατ. € τον χρόνο. Ο Στέλιος Σφακιανάκης πήρε το τιμόνι και ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο να ψάξει για τηλεοπτικό συμβόλαιο και χορηγούς. Μετά από κάποιους μήνες άκαρπης αναζήτησης ήταν επόμενο να ακολουθήσει πρόταση μομφής με τον Λεωνίδα Λεουτσάκο από το πουθενά να παίρνει τον πρώτο ρόλο και να κάθεται στην ηλεκτρική καρέκλα με τα τότε ρεπορτάζ να τον χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο της “κιτρινόμαυρης” επιρροής παρότι ο ίδιος διατηρούσε για χρόνια διαρκείας του Ολυμπιακού και έχει μεγαλώσει στον Πειραιά. Η άγνοια κινδύνου και η διαβεβαιώσεις που είχε πάρει από συγκεκριμένα κέντρα δεν τον έκαναν να σκεφτεί ούτε για μια στιγμή τα χρέη που έπαιρνε στην πλάτη του και την απουσία εσόδων. Με πολιτικές πίεσεις, διαδοχικά ραντεβού τότε με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Σταύρο Κοντονή, βρέθηκε η λύση και με την ΕΡΤ να παίρνει τα δικαιώματα, αλλά κύριος κερδισμένος να είναι η εταιρεία παραγωγής που κατάφερε να πάρει περισσότερα χρήματα από τις 18 ομάδες που είχε τότε η κατηγορία, μιας και ο Λεωνίδας Λεουτσάκος πλήρωσε την απειρία του και φυσικά έγινε έρμαιο της διετούς συμφωνίας και μάλιστα με προτροπή στις ομάδες να μην εισπράξουν τίποτε ώστε να γίνει το συμμάζεμα της διοργανώτριας. Ακολούθησε ο έλεγχος των λογιστών που διέθεσε ο Απόλλων Σμύρνης και υποχρεώθηκαν όλοι οι υπάλληλοι σε απόλυση ώστε να μειωθούν τα λειτουργικά έξοδα με την υπόθεση να “μπάζει” ηθικά, αλλά και νομικά με μηνύσεις προς την διοργανώτρια και τον πρόεδρο της, στις οποίες δεν παρουσιάστηκε ποτέ και την διοργανώτρια εκπροσωπούσε ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος που μπορεί να άλλαζε ομάδες, αλλά διατηρούσε τη θέση του στο προεδρείο ως αντιστάθμισμα στις ιδιαίτερες δουλειές που διεκπεραίωνε.

Από τα 2,6 εκατ. € που έπαιρναν οι ομάδες την προηγούμενη σεζόν, οι τελικές διαπραγματεύσεις έφεραν για το πρωτάθλημα 2016-17 700.000 €, οι οποίες δεν πήγαν ποτέ στα ταμεία των ομάδων, οι οποίες πλήρωσαν κιόλας για τα λειτουργικά έξοδα της λίγκας που πήρε πίσω κάποιους από τους υπαλλήλους που είχαν απολυθεί, καθώς και ένα απολυμένο “στέλεχος” από τον Αχαρναϊκό, τελευταία ομάδα στην οποία είχε διοικητική θέση ο Λεωνίδας Λεουτσάκος. Μάλιστα το δεσμευτικό συμβόλαιο με την ΕΡΤ ήταν για δύο χρόνια. Τα δικαιώματα των αγώνων τόσο για την σεζόν 2016-17, όσο και για τη σεζόν 2017-18 δόθηκαν ως πακέτο για να μεταδοθούν 128 αγώνες, έναντι 700.000 € σε μετρητά και 730.000 ευρώ σε σε διαφημιστικό χρόνο για κάθε σεζόν. Η συμφωνία θα κοστίσει συνολικά στη δημόσια τηλεόραση για τα δύο χρόνια 2.860.000 €, εκ των οποίων τα 1.460.000 € είναι σε διαφημιστικό χρόνο υπέρ της εξωτερικής εταιρείας. Από αυτά τα 730.000 € για κάθε χρονιά, η διοργανώτρια πήρε μόνο για την πρώτη το αντάλλαγμα της, ενώ την δεύτερη από άγνοια τα άφησε εξ ολοκλήρου στην εταιρεία. Η δεύτερη φορά που χρειάστηκε να κάνει διαπραγμάτευση το προεδρείο της διοργανώτριας τα δεδομένα έμοιαζαν πολύ καλύτερα και ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης μοίραζε χρήματα για την αναδιάρθρωση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η δυναμική του Λεωνίδα Λεουτσάκου τον είχε βγάλει από την αρχή έξω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αντί να προσπαθήσει να πιέσει με την συσπείρωση των ομάδων δήλωνε ευθαρσώς ότι τα μαθαίνουν τελευταίοι και έχουν μείνει έξω από τον χορό. Το αποτέλεσμα ήταν πως το αντίτιμο των 4 εκατ € που δήθεν είχαν κλείσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα για κάθε σεζόν της Football League έγιναν 1,5 εκατ. € και μάλιστα με τα έξοδα παραγωγής να βαραίνουν την διοργανώτρια σε μια διαδικασία συμφωνίας με την εταιρεία παραγωγής που φαίνεται να έχει πολλά κενά και ουσιαστικά να υπαγορεύθηκε από την πλευρά της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι 16 ομάδες της κατηγορίας για το 2018-19 πήραν όσα εισέπραξε η Λαμία και ο Απόλλων Σμύρνης και φυσικά με την έντεχνη πίεση της άμεσης έναρξης του πρωταθλήματος και τους γνωστούς “λεονταρισμούς” να πέφτουν στο κενό και ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης αυτής να γεμίζουν στο τέλος της σεζόν με προβλήματα ακόμη και υγιείς ΠΑΕ που το καλοκαίρι του 2019 δεν πήραν άδεια από την Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου. Την αποτυχία στο τηλεοπτικό συμβόλαιο ακολούθησε και η υποβάθμιση του πρωταθλήματος, αφού έχασε μια θέση ανόδου με προβιβασμό μόνο του πρωταθλητή της Football League, ενώ ο δεύτερος έμπαινε στην καταδικαστική διαδικασία του μπαράζ με τον επιλαχόντα της Super League με την διαφορά ποιότητας των δύο πρωταθλημάτων να μην αφήνουν πιθανότητες.

Το χειρότερο από όλα βέβαια, είναι πως παρότι η διοργανώτρια ήταν έξω από τα τραπέζια για τις συμφωνίες της αναδιάρθρωσης και απλά της ανακοινώθηκαν οι παροχές της, δεν κατάφερε ούτε καν να τις εξασφαλίσει σε ένα επίσημο χαρτί και τώρα πάλι βρίσκεται στο έλος της ΕΡΤ και του υπουργείου Οικονομικών που δεν έχουν δεσμευθεί για τίποτε. Ο φτωχός συγγενής του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ίσως τον πρόεδρο που του αξίζει και δέχεται την μοίρα του όπως την ορίζουν οι περιστάσεις και οι εκάστοτε ισορροπίες του ελληνικού ποδοσφαίρου και της πολιτικής σκηνής. Η διάθεση να συμβιβαστεί με τις καταστάσεις και να μην προασπίζεται τα συμφέροντα των μελών του συνεταιρισμού θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη απαξίωση του πρωταθλήματος από αυτή που υπάρχει ήδη.

Όταν το βασικό μέλημα είναι οι προσλήψεις χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του διοικητικού συμβουλίου, οι συμφωνίες για τηλεοπτικές παραγωγές πριν ακόμη υπογραφούν τα συμβόλαια παραχώρησης των δικαιωμάτων, όταν για τίποτε δεν γίνεται διαγωνισμός ή προκήρυξη θέσης εργασίας, τότε κάτι δεν μοιάζει και τόσο ξεκάθαρο στις προθέσεις. Άλλωστε βασικό μέλημα όλο το καλοκαίρι ήταν να εξασφαλίσει την διοργάνωση της Super League 2 και όχι τις ιδανικές συνθήκες για τις ομάδες. Η λίγκα κάποιες στιγμές άλλωστε θυμίζει τα γραφεία του Αχαρναϊκού με παλιούς γνώριμους να τριγυρίζουν στους διαδρόμους της και φυσικά κανείς δεν εύχεται να έχει την τύχη της ομάδας του Μενιδίου που με τους ίδιους διοικητικούς πρωταγωνιστές οδηγήθηκε στον αφανισμό.