«Τεννές και υγεία δίνουν την άνοδο»

Ακόμα πιο κοντά στον στόχο της ανόδου βρίσκεται η Λαμία μετά και τη «λευκή» ισοπαλία που πήρε με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε του πρωταθλήματος της Stoiximan.gr Football League ο Ανέστης Αναστασιάδης μίλησε στο «Star Κεντρικής Ελλάδος» για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, που οδηγεί στην πρώτη κατηγορία και τόνισε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από υγιείς ομάδες της επαρχίας και από ανθρώπους όπως οι Πανουργιάς Παπαϊωάννου, Φώτης Κωστούλας που θέλουν να αφήσουν ένα έργο στην πόλη τους.

Ο έμπειρος αμυντικός της Λαμίας, που έχει ήδη πανηγυρίσει δύο φορές την άνοδο στη Super League με τους Παναιτωλικό και Καλλονή, σημειώνει πως τα κοινά χαρακτηριστικά αυτών των συλλόγων με τη Λαμία είναι ο Μπάμπης Τεννές και η υγεία που υπάρχει στην ομάδα της Φθιώτιδας και εύχεται να… τριτώσει φέτος. Επίσης αναφέρθηκε στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Πτολεμαΐδα, στην περίοδο όπου αγωνιζόταν με την Μπαρτσελόνα Β΄, ενώ μίλησε και για την απόφασή του να πάει στη Λαμία, για τον κόσμο και την πίεση που υπάρχει, για την σπουδαία άμυνα της ομάδας και το μέλλον του. Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:

Για τα πρώτα του βήματα στην Πτολεμαΐδα, όπου ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο:

«Υπήρχαν οι αντιρρήσεις από την οικογένεια, από τον πάτερα μου, γιατί ήταν η περίοδος των εξετάσεων, ήμουν Τρίτη Λυκείου, δεν ήθελε να χάσω τα μαθήματα, ενδεχομένως κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά τον πείσαμε τελικά και πήγαμε μέσα στις εξετάσεις να δοκιμαστούμε στην Ολλανδία. Μας είδαν οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα, κάναμε μια έκθεση και μετά ήρθαν τα ευχάριστα νέα και δεν το πίστευε κανείς»

«Θυμάμαι να παίζουμε σε χώμα από μικρές ηλικίες. Όπως και όλα τα παιδιά, έτσι κι εμείς είχαμε όνειρο το ποδόσφαιρο, είχαμε μεγάλη αγάπη. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μας τρέχει σε όλα τα γήπεδα κι ένα παιδί με όνειρα και φιλοδοξίες να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο. Ξεκίνησα από τον Άρη, μετά πήγα στον Ηρακλή και από εκεί έγινε το μεγάλο βήμα.

Σίγουρα όταν είσαι σε αυτές τις νεαρές ηλικίες και συναντάς ανθρώπους, οι οποίοι στην ουσία είναι οι εκπαιδευτές σου, οι δάσκαλοί σου, αυτοί που σε μαθαίνουν τα πρώτα πράγματα. Σίγουρα και στην Πτολεμαΐδα, που γυρνάω, βρισκόμαστε ακόμα και τώρα και η αγάπη και η εκτίμηση είναι δεδομένη μέχρι το τέλος γιατί σε αυτούς πραγματικά οφείλεις πάρα πολλά πράγματα.

Για το αν είχε πρότυπα ως παιδί:

«Όπως όλα τα παιδιά, είχα κι εγώ πρότυπα εκείνη την περίοδο, αλλά πάντα μου άρεσε να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές, γιατί από μικρή ηλικία αυτό μας τόνιζε και ο πατέρας μας, αφού με τον αδελφό μου παίζαμε μπάλα. Καλό είναι να κοιτάς τους πιο μεγάλους, αλλά να πιστέψεις στον εαυτό σου για να γίνεις εσύ αύριο μεθαύριο το πρότυπο.

Για την περίοδο όπου αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα Β’ (2001-02):

«Μου είπαν να πάω σε ομάδες της Ισπανίας, εγώ επέλεξα τότε με τον άνθρωπό μου να γυρίσω στην Ελλάδα και για τον ΟΦΗ. Ήταν επιλογή»

«Αυτό προήλθε από τις Εθνικές ομάδες κι εκεί υπήρχε ένας άνθρωπος, ο κ. Μάκης Αντελίδης, που με πίστεψε. Καταφέραμε και βγήκαμε τέταρτοι στην Ευρώπη με την Εθνική Παίδων στο Ισραήλ, καταφέραμε να κερδίσουμε τους Ισπανούς, τους οποίους η Ελλάδα δεν είχε κερδίσει ποτέ σε επίσημους αγώνες σε όλες τις ηλικίες. Εκεί με είδαν οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα, μου ζήτησαν να πάω μέσα στην περίοδο των εξετάσεων σε ένα τουρνουά στην Ολλανδία.

Υπήρχαν οι αντιρρήσεις από την οικογένεια, από τον πάτερα μου, γιατί ήταν η περίοδος των εξετάσεων, ήμουν Τρίτη Λυκείου, δεν ήθελε να χάσω τα μαθήματα, ενδεχομένως κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά τον πείσαμε τελικά και πήγαμε μέσα στις εξετάσεις να δοκιμαστούμε στην Ολλανδία. Μας είδαν οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα, κάναμε μια έκθεση και μετά ήρθαν τα ευχάριστα νέα και δεν το πίστευε κανείς.

Ήταν ο Ινιέστα, ο οποίος από 16 χρονών – ήταν ο πιο μικρός - ξεχώριζε και όλοι ήξεραν κάποια στιγμή ότι θα αφήσει εποχή στην Μπαρτσελόνα. Υπήρχε ο Μότα, ήταν ο Ρέινα, ο Βίκτορ Βαλντές, ο Μπαμπαγκίντα, ο Λεγιέρ. Είναι μια πολύ μεγάλη σχολή και υπάρχουν παιδιά τα οποία μπορεί να μην έχουν στελεχώσει την πρώτη ομάδα, αλλά έχουν κάνει μεγάλη καριέρα στο ισπανικό πρωτάθλημα και στη Β’ Ισπανίας. Είναι ένα πανεπιστήμιο, ένα μάθημα ζωής και νομίζω θα το κρατήσω μέχρι να πεθάνω».

Τι κέρδισε από την εμπειρία του στους «μπλαουγκράνα»:

«Κοινό χαρακτηριστικό είναι ο κόουτς και ξέρω ότι δεν του αρέσουν οι κολακείες, αλλά οφείλω να το κάνω, τον ευχαριστώ πολύ γιατί μου έχει δώσει τη δυνατότητα να είμαι σε δύο ομάδες που έχουν πετύχει ανόδους, γιατί στη ζωή του ποδοσφαιριστή οι χαρές είναι πολύ λίγες, ενώ οι λύπες είναι πάρα πολλές»

«Μαθαίνεις να είσαι πάρα πολύ προσγειωμένος, ότι πρέπει να δίνεις όλο σου τον εαυτό και την αγάπη σου στο ποδόσφαιρο. Είσαι αφοσιωμένος μόνο σε αυτό. Μαθαίνεις από μικρή ηλικία να απομυθοποιείς όλους αυτούς που εμείς θεοποιούμε, γιατί ξέρεις ότι κάποια στιγμή εσύ θα είσαι στη θέση τους. Εκεί τα παιδιά δουλεύουν σαν επαγγελματίες, δουλεύουν στην ψυχολογία, σε όλα εκείνα τα κομμάτια που αύριο μεθαύριο θα τους κάνουν τους επόμενους αστέρες.

Οπότε νομίζω ότι όλη αυτή η εικόνα που βγάζουν όλοι οι αστέρες, να είναι τόσο προσγειωμένα παιδιά δεν είναι τυχαία. Είναι κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Πρεσβεύει την Καταλονία, που για τους Καταλανούς είναι η θρησκεία, είναι ο αγώνας τους όλα αυτά τα χρόνια εναντίον της Ισπανίας του Φράνκο. Είναι η θρησκεία τους, είναι η καθημερινότητά τους, είναι ο τρόπος ζωής, εξού και το σύνθημα «κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος».

Για το αν θα μπορούσε να μείνει παραπάνω:

«Ήξερα ότι ο κ. Πανουργιάς έχει αυτή τη δυνατότητα να προσφέρει αυτά τα πράγματα στην ομάδα και το όραμά του, που πραγματικά το πίστεψα κι εγώ από την πρώτη στιγμή, ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ανεβάσει αυτή την ομάδα στη Super League, να δώσει αυτή τη χαρά στον κόσμο που τόσο πολύ τη θέλει»

«Τα πράγματα εκεί είναι πολύ ξεκάθαρα, πολύ αξιοκρατικά. Οι άνθρωποι σου λένε 19 χρονών, είτε θα στελεχώσεις την πρώτη ομάδα, είτε θα πας σε κάποια άλλη ομάδα να «ψηθείς» και θα σε παρακολουθούμε. Μου είπαν να πάω σε ομάδες της Ισπανίας, εγώ επέλεξα τότε με τον άνθρωπό μου να γυρίσω στην Ελλάδα και για τον ΟΦΗ. Ήταν επιλογή».

Για το ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά της Λαμίας με τους Παναιτωλικό και Καλλονή, με τους οποίους έχει πανηγυρίσει την άνοδο στην Α’ Εθνική:

«Κοινό χαρακτηριστικό είναι ο κόουτς και ξέρω ότι δεν του αρέσουν οι κολακείες, αλλά οφείλω να το κάνω, τον ευχαριστώ πολύ γιατί μου έχει δώσει τη δυνατότητα να είμαι σε δύο ομάδες που έχουν πετύχει ανόδους, γιατί στη ζωή του ποδοσφαιριστή οι χαρές είναι πολύ λίγες, ενώ οι λύπες είναι πάρα πολλές.

Έχω καταφέρει μαζί με τον κόουτς να ανεβούμε δύο φορές και εύχομαι η τρίτη να είναι τώρα, γιατί είμαστε πάρα πολύ κοντά. Τα κοινά χαρακτηριστικά είναι ο προπονητής και η υγεία που έβγαζαν οι ομάδες. Η Λαμία έχει αυτά τα χαρακτηριστικά να είναι η τρίτη ομάδα».

Για την απόφασή του να πάει στη Λαμία:

«Νιώθουμε ένα φορτίο ότι πρέπει να τους κάνουμε χαρούμενους, περήφανους γι’ αυτή την ομάδα και συγχρόνως μας δίνει μεγάλη δύναμη βλέποντας και το Σάββατο με τον ΟΦΗ αυτή την τεράστια δύναμη που μας δίνει, να θέλουμε πραγματικά να τους κάνουμε να χαρούν μετά από 54 χρόνια το όνειρο της ανόδου»

«Καταρχήν μ’ αρέσει πάρα πολύ η ζωή στην επαρχία, είναι πιο ανθρώπινη σε σχέση με τις μεγαλουπόλεις. Από εκεί και πέρα όμως, επαγγελματικά γνωρίζουμε, γιατί η Ελλάδα είναι μικρή στο χώρο του ποδοσφαίρου, ότι υπήρχε ένας άνθρωπος εδώ πέρα ο οποίος έχει μία οικονομική δυνατότητα και προσφέρει στην ομάδα μια οικονομική ηρεμία που σήμερα στις μέρες μας είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό στο ποδόσφαιρο.

Ήξερα ότι ο κ. Πανουργιάς έχει αυτή τη δυνατότητα να προσφέρει αυτά τα πράγματα στην ομάδα και το όραμά του, που πραγματικά το πίστεψα κι εγώ από την πρώτη στιγμή, ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ανεβάσει αυτή την ομάδα στη Super League, να δώσει αυτή τη χαρά στον κόσμο που τόσο πολύ τη θέλει. Οπότε η απόφασή μου ήταν από την πρώτη στιγμή να έρθω για να βοηθήσω σε αυτό το όραμα». 

Για το αν γνώριζε την ιστορία της Λαμίας πριν αγωνιστεί σε αυτήν:

«Κάποια πράγματα είναι γνωστά, είχαν παίξει και κάποιοι φίλοι στο παρελθόν. Ήξερα και μετά από όλες αυτές τις ιστορίες που συνέβησαν και με τον πατέρα μου με τον κ. Κωνσταντίνο Μάρκου έμαθα ακόμα περισσότερα πράγματα. Η δίψα και η αγάπη είναι πραγματικά πολύ μεγάλη κι αυτό μας δίνει δύναμη για να τους κάνουμε να νιώσουν και περήφανοι και χαρούμενοι».

Για τον κόσμο και αν υπάρχει πίεση:

«Η Λαμία έχει όλες αυτές τις δυνατότητες να φέρει το κάτι διαφορετικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να φιλοξενεί, όπως φιλοξένησε στον αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ, κόσμο χωρίς να γίνονται τα έκτροπα που είδαμε πρόσφατα και στο Κύπελλο. Νομίζω ότι μπορεί να πρεσβεύει αυτό το διαφορετικό στο ποδόσφαιρο, που όλοι βλέπουμε στο εξωτερικό και ζηλεύουμε»

«Σίγουρα υπάρχει ένα πολύ μεγάλο φορτίο, γιατί γνωρίζουμε ότι υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες στην Ελλάδα, εδώ ζούμε ξέρουμε τι γίνεται, οπότε όταν ο κόσμος πληρώνει από το υστέρημά του, χαλάει κάποια χρήματα και τα στερεί από την οικογένειά του για να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, εμείς πρέπει αυτό το πράγμα να το ανταποδώσουμε.

Νιώθουμε ένα φορτίο ότι πρέπει να τους κάνουμε χαρούμενους, περήφανους γι’ αυτή την ομάδα και συγχρόνως μας δίνει μεγάλη δύναμη βλέποντας και το Σάββατο με τον ΟΦΗ αυτή την τεράστια δύναμη που μας δίνει, να θέλουμε πραγματικά να τους κάνουμε να χαρούν μετά από 54 χρόνια το όνειρο της ανόδου».

Για το αν η δυναμική της ομάδας έχει και βάθος χρόνου:

«Αυτό είναι στο χέρι μας. Υπάρχει η δυνατότητα, σε αυτό πρέπει να επενδύσουμε, γιατί όταν υπάρχει κόσμος που ακολουθεί μια ομάδα σίγουρα έχει παρελθόν, έχει παρόν αλλά έχει και μέλλον. Όταν μια ομάδα έχει πάρα πολύ κόσμο, το βάρος είναι πολύ μεγάλο. Μπορεί να γράψει ιστορία. Η Λαμία έχει όλες αυτές τις δυνατότητες να φέρει το κάτι διαφορετικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να φιλοξενεί, όπως φιλοξένησε στον αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ, κόσμο χωρίς να γίνονται τα έκτροπα που είδαμε πρόσφατα και στο Κύπελλο. Νομίζω ότι μπορεί να πρεσβεύει αυτό το διαφορετικό στο ποδόσφαιρο, που όλοι βλέπουμε στο εξωτερικό και ζηλεύουμε».

Για την άμυνα:

«Θέλω να είμαι γερός, να τελειώσουμε να καλά τη χρονιά, να δώσουμε κι εμείς χαρά και στους δικούς μας ανθρώπους και στους εαυτούς μας και νομίζω ότι μετά υπάρχει ο χρόνος για να συζητήσουμε και με τον προπονητή και με τον πρόεδρο την επόμενη χρονιά»

«Αυτό δεν οφείλεται μόνο σε μένα, αυτό οφείλεται σε όλη την ομάδα, σε όλη τη δουλειά που έχει γίνει, στις αρχές που έχει ο προπονητής, που ξέρει πάρα πολύ καλά ότι η εμπιστοσύνη μιας ομάδας ξεκινά από την άμυνα. Αυτό οφείλεται σε όλα τα παιδιά που έχουν διάθεση να θυσιάσουν τον εαυτό τους για την ομάδα, για την άμυνα. Σίγουρα όταν έχεις αυτά τα ρεκόρ για τα οποία όλος ο κόσμος μιλάει νιώθεις μόνο χαρά και μόνο περηφάνια που κάνεις σωστά τη δουλειά σου».

Για τα δύο γκολ που έχει πετύχει στο πρωτάθλημα και πώς αισθάνεται όταν σκοράρει:

«Η χαρά είναι πάρα πολύ μεγάλη, γιατί δεν συναντάς έναν αμυντικό να σκοράρει. Μάλιστα οι συμπαίκτες μας μας κοροϊδεύουν, γιατί δεν ξέρουμε ούτε να πανηγυρίζουμε. Είναι η χαρά μεγάλη όταν βλέπεις όλους τους συμπαίκτες σου να έρχονται και να σε αγκαλιάζουν και να σε συγχαίρουν, η χαρά είναι διπλή. Η δική μας δουλειά βέβαια είναι να μην δεχόμαστε γκολ, αλλά όταν πετυχαίνεις κάποιο είναι διπλή η χαρά».

Για το τι συζητούν οι παίκτες μεταξύ τους πριν τα ματς:

«Αυτό που πρέπει να κρατήσει η ομάδα νομίζω ότι είναι ο κόουτς. Είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ έμπειρος. Ο πρόεδρος είναι ήδη 3-4 χρόνια στο ποδόσφαιρο, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Σίγουρα πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας την νοοτροπία μας, να γίνουμε πιο επαγγελματίες»

«Ότι πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας, ο ένας αντλεί δύναμη από τον άλλον. Κοιταζόμαστε στα μάτια και ξέρουμε ότι πρέπει να βγούμε έξω και να δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι, ότι πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας, ακόμα κι αν κάτι πάει άσχημα, πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Συζητάμε τα θετικά, τα αρνητικά, το πώς θα είμαστε αν κερδίσουμε έναν αγώνα μετά μέσα στα αποδυτήρια, το πώς θα είμαστε αυτή την εβδομάδα αν καταφέρουμε να κερδίσουμε και να βγάλουμε την ομάδα. Είναι αυτές οι σκέψεις που περνούν απ’ όλα τα παιδιά και πραγματικά μέσα στα αποδυτήρια ξεκινάει η δύναμη και η νίκη της ομάδας».

Για το μέλλον του:

«Θέλω να είμαι γερός, να τελειώσουμε να καλά τη χρονιά, να δώσουμε κι εμείς χαρά και στους δικούς μας ανθρώπους και στους εαυτούς μας και νομίζω ότι μετά υπάρχει ο χρόνος για να συζητήσουμε και με τον προπονητή και με τον πρόεδρο την επόμενη χρονιά».

Για το τι πρέπει να αλλάξει, τι να κρατήσει, τι να αποφύγει μια επαρχιακή ομάδα που ανεβαίνει στη Super League:

«Σίγουρα η Super League είναι πιο δύσκολη κατηγορία, όλες οι ομάδες είναι πολύ πιο έμπειρες, υπάρχουν πολύ πιο ικανοί ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν ομάδες που μπορεί να έρθουν στη Λαμία και επειδή παίζουν κάθε Κυριακή σε γεμάτα γήπεδα να μην επηρεαστούν τόσο πολύ από την έδρα. Αυτό που πρέπει να κρατήσει η ομάδα νομίζω ότι είναι ο κόουτς. Είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ έμπειρος.

«Δεν είναι στο κέντρο το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο είναι στη Λαμία, το ποδόσφαιρο είναι στην επαρχία, το ποδόσφαιρο είναι στο Αγρίνιο ενδεχομένως. Πόσω μάλλον όταν βρίσκονται άνθρωποι σαν τον κ. Πανουργιά, που έχει πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον κ. Κωστούλα»

Ο πρόεδρος είναι ήδη 3-4 χρόνια στο ποδόσφαιρο, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Σίγουρα πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας την νοοτροπία μας, να γίνουμε πιο επαγγελματίες. Αυτή η μετάβαση από την Stoiximan.gr Football League στη Super League θα πρέπει να γίνει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, πιο ώριμοι, ακόμα πιο δυνατοί μέσα στα αποδυτήρια για να βγάζουμε την ίδια υγεία που βγάλαμε και φέτος σαν ομάδα».

Πόσο σημαντικό είναι για το ελληνικό ποδόσφαιρο να υπάρχουν υγιείς επαρχιακές δυνάμεις:

«Έχει δείξει η ιστορία ότι εκεί πρέπει να εστιάσουμε κι εκεί πρέπει να δούμε ότι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν είναι στο κέντρο το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο είναι στη Λαμία, το ποδόσφαιρο είναι στην επαρχία, το ποδόσφαιρο είναι στο Αγρίνιο ενδεχομένως. Πόσω μάλλον όταν βρίσκονται άνθρωποι σαν τον κ. Πανουργιά, που έχει πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον κ. Κωστούλα, άνθρωποι δηλαδή που θέλουν να τιμήσουν την πόλη τους, που θέλουν να αφήσουν ένα έργο στο ποδόσφαιρο της πόλης τους κι αυτό νομίζω ότι πρέπει να το κρατήσουμε όλοι σαν κόρη οφθαλμού.

Είναι σημαντικό γιατί η εικόνα που βγάζεις, είδαμε όλοι το Σάββατο με τον ΟΦΗ, είναι αυτό που σε κάνει να χαίρεσαι. Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο, όταν βλέπεις γυναίκες, παιδιά, μια μαθητική κερκίδα, ενώ τις προηγούμενες ημέρες έχεις δει έναν τελικό Κυπέλλου που νομίζω η λέξη ντροπή είναι το λιγότερο. Ας το δουν οι υπεύθυνοι κι ας πουν ότι το ποδόσφαιρο αξίζει να είναι σε αυτές τις ομάδες».

ΑΠΟΔΟΣΗ: FL News